We gaan er weer even tussen uit!!

Hallo iedereen,

Inderdaad, we gaan er weer even tussen uit.

Deze keer hebben we gekozen voor een rondreis in Centraal Amerika: n.l. Costa Rica en Nicaragua.

Deze staat al langer op de bucket list, maat het kwam er maar niet van.

Daar gaat nu verandering in komen: op 20 maart 2020 vertrekken we voor deze prachtige reis.

Tot nu toe is het Corona Virus COVID-19 ons nog goed gezind, laten we hopen dat we de aankomende week nog vrij van besmetting blijven.

Om het verschil te kunnen zien zet ik nu een wereld overzicht van de besmettingen hierbij, en over 3 weken nog een. 

Hopelijk is dan de ellende over en kunnen we met een gerust hart weer naar huis.

Buiten dat, hopen wij dat jullie weer net zo veel van deze reis zullen genieten als wij.

Groetjes,

Paul en Lia

Parksville – Victoria – Vancouver – Whistler

Parksville – Victoria – Vancouver – Whistler

Na de prachtige whale watch tocht, rijden we nog zo’n 20 kilometer naar het noorden, naar Parksville waar we weer 2 nachten is een mooi huis verblijven.
De volgende dag doen we het ’s morgens even rustig aan na de drukke dag van gisteren.
In de middag doen we een klein tourtje naar “Cathedral Grove in MacMillan PP. Dit is een park waar nog een aantal van de weinige Douglas Trees te vinden zijn, waarvan de grootse een omtrek heeft van 9 meter en een hoogte van 76 meter.
Een aardig boompje dus, hier hebben we een korte trail gelopen waarna we in de supermarkt inkopen gedaan hebben om ’s avonds nog eens lekker te BBQ-en.
De dag daarna vertrekken we weer, nu richting Victoria, een heel erg Engels aandoende stad en de hoofdstad van Vancouver Island.
Ik heb ervoor gekozen om eerst naar Fisherman’s Warf te gaan, dit zijn hele schattige gekleurde huisjes aan de haven, omdat wij deze tijdens onze vorige Canada reis niet bezocht hebben. Vergelijkbaar met de Fisherman’s Warf in San Francisco, alleen kleiner van opzet.
We eten hier de lunch, en daarna rijden we richting Schwarz Bay, de inscheepplaats van de ferry terug naar het vasteland. Ik had om 17.00 uur gereserveerd, maar omdat we rijkelijk vroeg zijn kunnen we een uur eerder mee over.
De overtocht duurt ongeveer een 1,5 uur en daarna is het nog een half uurtje richting Motel in Tsawwassen, een klein voorstadje van Vancouver.
We gaan lekker uit eten in Restaurant White Spot. Een restaurant met een kaart: voor ieder wat wils.
Heel leuk van de Canadezen is dat ze zo verschrikkelijk correct zijn: beginnen een gesprek altijd met de zin: “How are you guys doing to-day? My name is …Rory … in dit geval, and I will be serving you to-night. So if there is anything I can dofor you, just ask me. Enfin de bestelling wordt opgenomen en natuurlijk horen ze dat je geen Canadees bent, dus volgende standaard vraag: “Where are you from”
Wij natuurlijk: Holland.. Rory: Oh really, and where are you comming from. Toen wij vertelden dat we vanuit de Rockeys over de highway van Clearwater naar Kelowna waren gereden sloeg hij bijna achterover: Really did you guys drive that highway? That’s the most dangerous way from Canada!!
Waarschijnlijk in de winter zal het zo zijn, en ja, wij hebben borden zien staan dat het weer er in no-time kan veranderen. Maar toen wij hem reden was er niets aan de hand. Hahaha, dus Rory schrok voor niets.
Na de maaltijd weer richting motel om de dag daarna aan een lange rit naar Whistler te beginnen.
In kilometers valt het wel mee, maar uitgerekend die dag is er een fietstocht van Vancouver naar Whistler, waar 4500 deelnemers zijn. Hiervoor is er 1 rijbaan afgezet en een snelheidsrestrictie van 60 km. Dat schiet natuurlijk niet echt op. Maar goed uiteindelijkkomen we dan toch in Whistler aan.
Een ontzettend mooi wintersportdorp, met alleen maar gondels, stoeltjesliften, eetgelegenheden, slaapgelegenheden, sport kledingzaken en natuurlijk, nu het zomer is de nodige aanbieders van diverse tours.
We hebben hier een appartement midden in het dorp. Dus dat is wel leuk.
De jeugd had hier thuis al de nodige bezigheden geboekt, dus van uitslapen de volgende morgen is geen spraken. Maikel en Fleur moeten zich om 08.15 uur melden voor een buggy tocht. Paul en ik hadden al tickets geboekt voor de Peak2Peak gondola. Helaas zijn de weersvooruitzichten niet denderend, er wordt vanaf 12.00 regen voorspelt, dus wij gaan ook tijdig richting gondelen naar boven. Jammer van de regen, want dat veroorzaakt lage wolken en mist zodat het uitzicht niet zo mooi is. Maar goed we doen het er mee: we gaan naar boven, steken met een gondel dwars over van de top van Whistler Mountain naar de top van Blackcomb Mountain. Normaal kun je dan van daar uit met een gondel weer naar beneden, maar deze was in onderhoud, dus moesten we nog een keer met de peak2peak gondel over naar Whistler Mountain. En wat denk je, heel de reis nog geen beer mogen spotten, en net voor de gondel in het eind station arriveert, en ik eigenlijk voor de gein de opmerking maak: jammer, geen beren vandaag, zegt Paul: daar is tie dan. Maar voor ik hem ontdek is hij al bijna weer onder een boom verdwenen, dus te laat voor een foto. Maar wij hebben hem in elk geval gezien: een volwassen zwarte beer!!
Eenmaal beneden zoeken we een terrasje op en zoeken contact met de jeugd, want die hebben rond 13.00 uur hun volgende bezigheid: Zip-linen! Ze hebben er veel zin in, ondanks het mindere weer.
Zij Zip-linen, wij ondertussen bij “de Amsterdammer”, Hollanders als we zijn, een hapje en drankje gedaan en daarna richting appartement. Drukke dagen, maar iedereen heeft wel genoten en daar gaat het om.
Ondertussen vordert onze reis gestaag en vertrekken we de dag erna naar ons laatste adres met 2 overnachtingen. Na een lange, maar prachtige rit van Whistler via Pemberton en Lilooet naar Kamloops en daarna naar Celista aan het Sushwap meer. Hier hebben we een cabin, waarvan ik dacht dat deze echt aan het meer op het strand stond. Niets is minder waar, De navigatie in de auto kent het adres al niet. O, je, het zal toch niet waar zijn dat er nu een adres niet goed blijkt te zijn? Maar Maikel brengt uitkomst, die heeft een app-je op zijn telefoon die in elk geval de straat kent. We komen in de buurt, rijden van het meer vandaan en komen op een gegeven moment op een gravel weg terecht. Ja hoor, gaat nog steeds goed zegt Maikel. En inderdaad, op enig moment afslag links in elk geval al op de juiste weg. Nu het nummer nog, en ook dat vinden we uiteindelijk.
Dit doet ons denken aan “Montana Lake” (Ad en Caroline kunnen zich nu wel een voorstelling maken) resort waar we 13 jaar geleden waren en ook dachten aan het eind van de wereld te zitten.
Maar goed eenmaal de oprit op gedraaid komt er een hele aardige dame naar buiten (met op de voet gevolgd door haar, naar later blijkt, kleinzoon) die ons inderdaad verwacht. In the middle of nowhere staat er op hun landgoed 1 cabin, met daarnaast een cabin in aanbouw. Mooi nieuw huisje wat begin dit jaar in gebruik genomen is en ondertussen al best veel verhuurd is getuige het gastenboek wat binnen ligt.
We installeren ons zelf en even laten komt de eigenaressenaar ons toe, met een spuitbus, met wat later blijkt “berenspray”. Just in case zegt ze. Fijn, maar zouden we hem/haar/ze dan hier toch nog zien?? Tussen neus en lippen door zegt ze dat we ook alert moeten zijn op de cougars (katachtige), want die lopen hier ook rond. Slik….
De volgende morgen gaan Paul en ik even naar Scotch Creek. Dit is een van de spawning (paai) plekken van de sockeye zalm, die momenteel vanuit de oceaan de Fraser River op zwemt om uiteindelijk in de kreekjes waar ze geboren zijn, te paren, en daarna, hoe zielig ook, op deze plek te sterven. En inderdaad, hier hebben we meer geluk. We zien oranje-roodachtige gedrochten, die helemaal niet meer op de zalm lijkt zoals wij hem kennen, met grijs-groene koppen rond zwemmen, die elkaar aan het ophitsen zijn. Een mooi schouwspel, zeker als je weet dat deze rivieren in Canada de enige plek op aarde is waar je dit kunt zien. En dit eigenlijk 1 x per 4 jaar. Wij hebben weer geluk, dit jaar worden er miljoenen verwacht, wat andere jaren met 10-100 of 1000-tallen tegelijk is en 1 x per 4 jaar met miljoenen gelijk. Dit jaar worden dus de miljoenen verwacht!!
Na de nodige foto,s / film gaan we weer ‘huis’-waarts en doen de rest van de dag rustig aan. Ter gelegenheid van Robbert zijn verjaardag gaan we vanavond weer lekker BBQ-en!
Ik weet niet of ik dit verslag hier nog kan up-loaden, daar de wifi hier niet denderend werkt, anders wordt dat morgen als we in Radium Hot Springs zijn.
Update!!!
Rijdend van Celista naar Radium Hot Springs, wordt het wachten dan toch nog beloond…..we zien een zwarte beer!! Heerlijk rustig grazend aan de rand van een parkeerplaats… nu kan het niet meer stuk!
Het eind van de reis zal vanuit Nederland zijn denk ik.
Weer bedankt voor het “meereizen” en tot de volgende keer!

Port Coquitlam -Nanaimo-Parksville

Port Coquitlam, overtocht naar Vancouver Island en Whale watch tour Nanaimo.
Ik heb weer heel watte vertellen denk ik, na de twee rustige dagen in Kelowna, rijden we door naar Port Coquitlam. Dit is een stad ten noorden van Vancouver, waar je niet zo snel merkt dat je dicht bij een hele grote stad zit’ maar waar je wel met een half uurtje (als het niet druk is) in het centrum van Vancouver zit.
Na in gecheckt te hebben, gaat de jeugd even naar de Wallmarkt, waar volgens Fleur alles “vet” goedkoop is. Lopen daar een rondje en brengen nog wat boodschappen mee voor het avondeten.
De volgende morgen hebben we een bezoek aan Lynn Valley met daar de Lynn suspension bridge op het programma staan.
Heel raar, je zit tegen Vancouver aan, en als je een half uurtje met de auto naar het noorden rijd sta je weer midden in de natuur. Deze suspension bridge is wat korter en minder hoog dan de Capilano Suspension Bridge die hier ook in de buurt ligt (wij zijn er 13 jaar geleden met Ad en Caroline geweest), maar is veel minder toeristisch en er wordt geen entree geld gevraagd (Capilano kost CAD 50,00 p.p). Dus, Hollanders als we zijn: de gratis versie hahaha.
De weg er heen wordt geleidelijk aan groener en bergachtiger, en voor we het weten, staan we op de parkeerplaats. Het is een wandeling van zo’n 5 minuten er heen, en in eens staan we er voor. Toegegeven niet zo spectaculair als de Capilano,maar ziet er toch ook aardig uit. We lopen over de brug, en aansluitend kunnen we een (niet al te lange) trail lopen naar de “thirty foot pool’ deze kom je tegen als je naar de “Pipe Bridge” loopt. De pool heeft ontzettend zuiver, helder water met een esmerald groene kleur. Even verderop kunnen we via de net genoemde brug naar de andere kant van de canyon lopen en daarna komen we in Lynn Village. Een klein dorpje, maar ze hebben er heerlijke koffie met koek.
Na dit genuttigd te hebben lopen we de rest van het trail, en na een uurtje zijn we weer bij de parkeerplaats. We hadden al besloten om hierna even door te rijden naar Vancouver om hier alvast een stukje te gaan bezichtigen (over 3 dagen zijn we hier weer). Dus we zetten de navigatie op Canada Place (dit wisten we nog van de vorige keer) waar we de auto willen parkeren. Maar voor we daar zijn, rijden we plotseling langs een parkeergarage in “Gastown” een van de bezienswaardigheden van Vancouver. Dus de auto hier geparkeerd, en we wandelen via de Wereldberoemde stoomklok richting Canada place. Hier meren alle cruise schepen aan.
De kids willen ook graag een beetje shoppen, dus lopen we naar de winkelstraat en na hier wat in een winkelcentrum gewandeld te hebben houden Paul en ik het lopen voor gezien en spreken af om elkaar eind middag weer te treffen in Gastown, waar wij al vast een terrasje zoeken en daar van een heerlijk drankje genieten.
We eten ’s avonds gelijk maar in Vancouver, in een steakhouse, waar we een geweldige steak gegeten hebben. Moe, maar met weer veel indrukken terug naar Port Coquitlam!
De volgende morgen rijden we naar Horse Shoe Bay, waar we de Ferry naar Nainamo (Vancouver Island) moeten nemen. We vertrekken op tijd, want we moeten nog een heel stuk langs Vancouver en zitten natuurlijk midden in de ochtendspits. Maar we rijden ruim op tijd de terminal op en kunnen vanaf dat moment weer even relaxen.
De overtocht duurt zo’n 1,5 uur. Het is mooi weer, dus eerst even op het dek wat foto’s nemen, en daarna wat eten en drinken. Eenmaal aan land zoeken we het centrum van Nanaimo op want we hebben voor vanmiddag nog iets leuks op het programma: we gaan n.l. whale watchen.
Dit is zo ontzettend mooi om te zien!
Dus nadat we allemaal in een survival suit gehesen waren, wat alleen al heel hilarisch is om te zien, vooral als je een iets grotere maat nodig hebt omdat anders de rits niet dicht kan, wandelen we met z’n allen naar de open boot(lees Zodiac) dit vlakbij in de haven licht.
We varen zuidwaarts langs de Charlotte Islands en na een kleine drie kwartier varen zien we de eerste orka’s. Een mannetje, een paar vrouwtjes en een jong
Het blijft prachtig om te zien. We varen langzaam wat achter de orka’s aan (mogen niet korten dan 200 meter in hun buurt komen, en schieten de nodige foto’s, wat overigens niet meevalt want de boot deinst natuurlijk op en neer, en de orka’s blijven ook niet stil zitten. Maar ik denk toch wel iets vast te hebben kunnen leggen. Hierna denkt onze gids ook nog een paar walvissen te zien, maar die zijn net te ver weg om goed op de foto te krijgen. Na een dikke drie uur varen we weer richting haven, en rijden we het laatste stukje naar ons volgende adres.
Hierover later weer meer.
Groetjes van ons allemaal weer!

Okanagan Lake

Peachland-Kelowna

En weer een (korte ditmaal) up-date.
Na de prachtige (maar ook vermoeiende) ervaringen in de Rockey Mountains en Wells Gray NP, wordt het tijd voor even wat rust. Wij rijden naar het zuiden, en hoe verder we vorderen, hoe mooier het weer wordt….Yeahh… geen regen meer, maar nu eindelijk ook de zon er bij. Heerlijk! Dat hebben we even gemist de afgelopen week. We hebben een prachtig huis aan het Okanagan meer in Peachland. Hier komen we de aankomende dagen wel door.
En eindelijk kan Robbert zich uitleven op de buiten BBQ!!
Er worden kilo’s vlees ingeslagen (sorry Fleur) en de 3 mannen gaan helemaal los aan de steaks en spare ribs.,en voor mij een heerlijke sirloin steak. Genieten!!
De volgende dag gaan we op ons gemakkie naar Kelowna’.
Een mooie stad, niet ver van Peachland.
We lopen wat door het centrum en park en drinken een drankje in de “Craft” een tent waar ze meer dan 100 verschillende biertjes hebben.
Daarna weer huiswaarts,gooien weer heteen en ander aan vlees op de BBQ. Heerlijk relaxed na de afgelopen toch wel drukke week.
Vandaag weer verder gereden naar Port Coquitlam, een voorstdje van Vancouver. Over onze bevindingen hier later weer meer.
Groetjes en tot over weer een paar dagen!

Wells Gray NP

Wells Gray NP
Hoi, hoi daar zijn we weer met een verslag van de laatste paar dagen.
Na de Rocky Mountains rijden we door naar Wells Gray NP. Dit stukje Canada hebben wij de vorige keer over geslagen, dus is ook voor ons helemaal nieuw.
Op de weg er naar toe merken we dat we zuidelijker rijden en zien het weer langzaammaar zeker droger en beter worden. Helemaal prima dus.
Eenmaal in Clearwater aangekomen, rijden we direct naar het visitors centrum om informatie in te winnen, hoe we op de korte tijd die we hier hebben zo veel mogelijk kunnen bekijken. Advies van de hele aardige vrolijke dame achter de balie:
Nu vanmiddag nog eerst naar de plek waar we de mooiste watervallen bekijken en dan misschien wel morgen een boottocht naar het eind van Clearwater Lake. Dit is een geheel verzorgde tocht van 7,5 uur naar het einde van Clearwater Lake. Dit lijkt ons wel wat en na overleg besluiten we dat dit de manier is om er zo veel mogelijk uit te halen. En het blijkt de juiste keuze. We rijden eerst naar de plek waar de zalm zich aan het voorbereiden is op het paaien op hun geboortegrond. We zijn wellicht net te vroeg, maar hebben er toch een kunnen spotten. Daarna rijden we het NP in en gaan achtereenvolgens de Spahats Creek Falls, de Dawson Falls en de grootste ,de Helmcken Falls bekijken. Bij de eerste worden we verrast door de aanwezigheid van een Belg die daar friet staat te verkopen. Het moet toch niet gekker worden! Maar na het bekijken van de Falls zouden we geen Hollanders zijn als we daar geen frietjes mayo zouden nemen hahaha…
Hierna rijden we het park uit en gaan inchecken bij Clearwater Valley Resort.
De volgende morgen rijden we na een snel ontbijt het park weer in om ons te melden bij Clearwater Boat Tours. Ons valt gelijk de gastvrijheid van de Canadezen weer op, we zijn wat vroeg dus: “Help yourselves with coffee inside.”
Na enige tijd kunnen we het bootje op (we zijn in totaal met 7 personen + onze kapitein die zichzelf: “Captain Jack noemt”. De tocht gaat beginnen, het eerste stuk met enige vaart maar al snel worden we met gematigder tempo gewezen op de flora, fauna en niet te vergeten prachtige watervallen links en rechts gewezen. We moeten totaal 50 km varen naar de andere kant van het meer.
Hoe verder we vorderen hoe verder we van de bewoonde wereld af varen, met als eindbestemming een klein standje waar we aan meren.
Er staan 2 picknick tafels met daarboven een luifel, een BBQ met bankjes erom heen. En er is zowaar een toilet in de bush bush.
We worden door Captain Jack meegenomen naar de voet van een prachtige waterval, en met een gedeelte van ons gaat hij ook nog naar boven, waar de waterval naar beneden stort.
Eenmaal beneden wijst hij ons een wandelpad waarlangs we terug kunnen keren met een omweggetje, hij gaat direct terug om een en ander voor te bereiden.
Als ook wij weer bij het strandje aankomen zien we dat de tafel keurig gedekt is met voor ieder een bord met allerlei lekkers zoals een paar plakjes ceddar cheese, salami, olijven, paprika, een bakje met gemengde bonen,daarnaast brood met als beleg roast beef, kaas, zelfs nuttela en jam.
Even later gaat hij voor de liefhebbers nog worstjes BBQ-en om een hotdog te maken.
Hij heeft zelfs verse koffie gezet met water uit het meer: betere koffie kun je niet hebben zegt hij. En hij heeft gelijk: heerlijke koffie.
Na deze geweldige lunch krijgt ieder die dit wil de gelegenheid om met een kano een stukje over het meer te gaan varen. Dat valt bij de jeugd natuurlijk in zeer goede aarde.
Na een uurtje worden ze terug bij het strandje verwacht en gaan we met z’n allen weer de boot op voor de terug reis. Ook nu is Captain Jack niet te beroerd om hier en daar wat uitleg te geven en tegen 17.30 uur zijn we weer terug bij de plek waar we ons avontuur begonnen. We waren het er allemaal over eens: dit hadden we niet willen missen, wat een geweldige dag.
Op de terugweg stoppen we nog even bij Baileys Chute. Dit is een plek in de rivier waar je kunt zien dat de zalm hele toeren uit moet halen om tegen de stroom in een hoogte te overbruggen, om uiteindelijk hun geboortegrond te bereiken. De eerste zalmen waren nog maar net aangekomen, dus druk was het niet, maar toch spectaculair om te zien.
Na dit schouwspel rijden we weer richting motel voor onze laatste nacht in deze omgeving.
Vandaag zijn we richting het zuiden, naar Peachland aan het Okanagan meer gereden.
Hierover berichten we over een paar dagen weer meer.

Groetjes van ons allemaal!

Icefield Parkway en Jasper NP

Icefield Parkway en Jasper NP.

Vanuit Golden vervolgen we de reis richting het noorden met als eind bestemming Valemount,net buiten Jasper NP. Maar voor we daar aankomen is er nog veel moois te zien, ik noem om te beginnen de Takkakaw Fall, Esmerald Lake, Sunwapta Falls, Columbia Icefield, the Natural Bridge, Athabasca Falls en niet te vergeten, het rijden van de Icefield Parkway is op zich al een prachtige route. We spotten onderweg het eerste “wildlife”: een koppeltje Bighoorn sheep. Mooi te zien met wat voor gemak deze tegen een rots bergwand omhoog klimmen. Daar deze route nogal wat tijd in beslag neemt rijden we op het eind van deze weg niet Jasper in, maar gaan gelijk door naar Valemount waar we de aankomende 2 nachten verblijven. En wat een mooi huis hebben we hier zeg. Helemaal nieuw in blokhut stijl gebouwd. Hele grote kamer met aansluitend een grote amerikaanse keuken, 2 badkamers, 3 slaapkamers, grote voorraadkast met wasmachine en droger (dus de 1ste was is ook al weer een feit), ja zelfs een apparaat om skischoenen op te drogen. Perfect dus voor de komende 2 nachten.
De volgende dag gaan we terug naar Jasper en omgeving.

Jasper zelf is een leuk wintersport plaatsje met winkeltjes, terrasjes en vooral herkenbaar aan de ouderwetse stoomlocomotief die voor het station prijkt. Na hier wat rond gewandeld te hebben en een heerlijke koffie in een van die leuke koffietentjes genuttigd te hebben rijden we richting Maligne Lake. Het is een regenachtige dag, dus de vergezichten zijn wat somber, van de andere kant ook wel mysterieus.
Maligne Lake is vooral bekend om zijn “ten peaks”, dit is een heel klein schiereilandje wat aan de achterkant van het meer ligt en waar 10 grote dennenbomen op groeien, eigenlijk niets bijzonders, maar het schijnen wel de 10 meest gefotografeerde bomen van Canada te zijn. Het is een lange wandeling daarheen, en die tijd hebben we niet, buiten dat regent, dus nemen we dit gelijk aan als we naar de aanzichtkaarten hiervan kijken.
Op de terugweg worden we nog verrast door een kudde Wapiti herten die langs de weg onverstoord grazen, terwijl de bull midden op de weg stil staat alsof hij wil zeggen: jullie toeristen wacht maar even tot wij hier klaar zijn. We krijgen zo wel mooi de gelegenheid om wat foto’s te schieten.
We rijden verder naar Valemount, waar we na een heerlijke maaltijd in de Caribou grill moe, maar voldaan, weer naar “huis” gaan.
Dit waren inderdaad een paar hele vermoeiende dagen, zeker na de lange reisdag, maar nu je hier dan bent, wil je ook alles zien natuurlijk. Morgen rijden we door naar Clearwater aan de voet van Wells Gray NP, daar kunnen we het even wat rustiger aan doen. Over een paar dagen dus weer meer “leesvoer”!

Groetjes,
Paul, Lia, Robbert, Maikel en Fleur.

PS: leuk dat we weer zoveel enthousiaste volgelingen zijn

Onze eerste dagen Canada

Onze eerste dagen Canada,

En daar zijn we dan met een kleine up-date:

Na een intersieve reis van totaal 24 uur zijn wij zaterdagavond rond 21.00 geland op Calgary International Airport.

Aansluitend de huurauto opgehaald en daarna een korte rit naar het Travellodge hotel waar we de eerste nacht hebben doorgebracht. Een middenklasser, maar prima voor 1 nacht.

Zondagmorgen na het ontbijt met z’n allen in de auto voor onze eerste rit van Calgary naar Golden.

Maar eerst nog boodschappen gedaan in Calgary zodat we dat op het eind van de dag niet meer hoefden te doen.

Helaas regende het de hele dag, dus we hebben verder niet veel stops gemaakt bij de bezienswaardigheden, mede omdat we voor maandag ook kaartjes voor de hop-on-hop-off bus gekocht hadden.

Doorgereden naar Golden dus waar we nu voor 2 nachten een cabin op een chalet complex gehuurd hebben. Kleinschalig complex maar het ziet er wel aardig uit. Robbert had ook een Paragliding duo-spronggereserveerd voor zondag, maar mede door de vele regen heeft hij deze gelukkig naar de maandag kunnen schuiven.

Maandag waren we allemaal redelijk vroeg uit de veren omdat we terug richting Banff moeten rijden en daar met de hop-on-hop-off bus een behoorlijke ronde wilden doen.

Wij hebben de auto op een parkeer terrein bij Lake Louise Village gezet en zijn van daar uit met de bus eerst naar Moraine Lake gebracht. We hadden een ontzettend aardige gids, Tyler, een echte Canadees, die ons het een en ander uitlegt en belooft om de gids van de volgende bus te vragen om wat langer bij Lake Louise te stoppen zodat we daar de nodige foto’s kunnen schieten, en geen tijd hebben om op de volgende bus te wachten.

En ja hoor, de volgende bus haalt ons op de afgesproken tijd op en de gids, Lewis genaamd, was geïnformeerd over de extra lange stop.

Na het nemen van de foto’s zijn we met de bus naar Johnston canyon gebracht en hebben daar een wandeling van 5 km gemaakt. Op zich niet zo veel, maar wel als er een hoogteverloop van 162 meter in verwerkt moet worden.

Ploeteren dus, maar het was de wandeling zeker waard. Diverse schitterende watervallen kletteren neer in Johnston Creek.

Om 15.30 uur worden we weer netjes opgehaald en terug naar Lake Louise Village gebracht waar we weer in de auto stappen en richting Golden rijden, waar Robbert de Paragliding sprong nog gaat maken.

We hebben met Peter afgesproken op een parkeerplaats aan de voet van Mount Seven.

Wij rijden via een grevelpad naar de top van de berg. Daar wordt de parachute uitgespreid en na de nodige uitleg volgt dan eindelijk de sprong. Er is een prachtig uitzicht, het is zonnig en licht bewolkt, dus geweldig weer voor een sprong.

Als zij vertrokken zijn gaan Paul en ik de berg weer af om hen op het door Peter van bovenaf aangegeven veld weer op te halen.

Robbert heeft genoten van deze sprong. Hij krijgt van Peter een CDRom mee met een filmpje van de sprong en daarna gaan we na een hele lange dag weer richting chalet.

Morgen rijden we door Jasper NP via de Icefields Parkway naar Valemount waar we ook weer 2 nachten verblijven.

Here we go again!!

Hallo allemaal,

Inderdaad, here we go again!!

A.s. zaterdag vertrekken we, deze keer met ons hele gezin, naar Canada: British Columbia, Alberta en Vancouver Island om precies te zijn.

Wij (Paul en Lia) zijn hier 13 jaar geleden ook geweest met Ad en Caroline, en deze reis heeft zo ontzettend veel indruk op ons gemaakt, dat wij het nu heel graag aan onze kinderen willen laten zien.

We hopen dat zij er net zo van gaan genieten als wij toen, en ook nu ongetwijfeld weer zullen doen.

Wij gaan jullie weer op de hoogte houden.

Tot over een kleine week!

Groetjes

Lia en Paul, Robbert en Maikel en Fleur