Wat heerlijk om zo'n fijne gids te hebben.Het is een Indonesier, Zufnal genaamd, met zo geweldig veel vaderlandsliefde. Buiten het programma wat hij af moet werken weet hij elke dag iets in te bouwen van zichzelf om onze indruk van Indonesie nog beter te maken. Zo hadden we vandaag een lange rit voor de boeg van Samosir eiland naar Padang Sidempuan. Een rit van 300 km. En dit over wegen die er niet om liegen. Maar hij had het er heel de reis al over dat we ergens een Lambada weg gingen rijden en daarna naar een Hardrock cafe gingen. Nou op de 6de dag hebben we het mogen ervaren. Maar goed van het beging af aan: Om 07.30 vertrokken en al snel de 1ste stop voor een overdekte traditionele markt. Je wil niet weten wat we daar allenmaal te zien hebben gekregen. Maar als het lukt zullen de foto's genoeg zeggen. Na een rondje op de markt  weer verder om bij een ananas plantage weer te stoppen. Na de groei van bloem tot vrucht bekeken te hebben kregen we allemaal en stuk ananas. Nou ik kan iedereen verzekeren dat deze 100 x lekkerder is dan in Nederland. Voller van smaak en heerlijk sappig en zoet. Wanneer we weer een tijdje gereden hebben laat Zufnal de bus aan de kant van de weg stoppen en als we allemaal buiten te bus staan krijgen we een stukje bomen kennis overgebracht. Hij breekt een takje van een boom en steekt het aan. We mogen allemaal ruiken: wierook in het wild! Van een andere boon snijdt hij een stukje bast af en dit ruikt naar... kaneel! Als laatste wijst hij ons op een rose/rode vrucht aan een struik en dit blijkt de cacao vrucht te zijn. We rijden verder en passeren een witte kalkberg. Eenmaal naar boven geklommen blijken hier ook warm waterbronnen te zitten. Aan de voet van de berg ligt een kampong (dorpje) en Zufnal vertelt dat dit hele dorp zich met het warme water uit de bronnen wast. De huisjes in deze kampongs zijn heel armoedig en hebben natuurlijk geen eigen toilet/badkamer. Dat gaat allemaal in de langslopende rivier. Een badkamer is hier 4 palen in de rivier met in het vierkant een doek eromheen gewikkeld. En een toilet....ja.......wij vinden wel dat de mensen hier wel heel vaak op hun hurken langs de kant van de rivier zitten. Enfin....we rijden weer verder en passeren enorme uitgestrekte Sawa's. De beroemde rijstvelden. geweldig mooi om te zien. En als toetje krijgen we dan vandaag de lambadaweg te verwerken en daarna het hardrock cafe. De wegen zijn hier 2 baans, een soort Hoevenseweg, maar de ondergrond waarop deze asfalt wegen aangelegd worden is van zand.  Als er nu veel regen valt spoelt dat zand weg onder de wegen en jullie raden het  al: gevolg deuken en kuilen in de weg. Dit noemt onze gids de lambada weg, hobbelen en bobbelen geen gebrek. En als je dan denkt dat je het hebt gehad volgt het hardrock cafe. Hier ligt gedurende 1 kilometer gewoon geen weg meer, alleen maar hele diepe kuilen en deuken. Op enig moment passeerden we, jawel ook dat nog, een bus die stilstond en alle passagiers eruit waren en te voet verder gingen. Toen we eenmaal in ons hotel waren hoorden we dat op die plek nog niet zo lang geleden een bus omgekanteld was en het ravijn ingestort. Moet kunnen toch! Dus deze touristen hadden maar besloten dat ze dat stuk liever te voet gingen. Wisten wij veel. Maar wij hebben een geweldige chauffeur, Mario, die ons heelhuids naar Hote Torsibohi Cottage in Padang Sidempuan heeft gebracht >