Dinsdag 31 oktober en woensdag 1 november

We hebben vandaag een rit van 500 kilometer voor de boeg, gaan naar de warmste provincie van Thailand, Kanchanaburi. Het kan hier in de zomer makkelijk boven de 40 graden warm worden. Het gaat allemaal wel over de snelweg, dus het schiet wel op. Onze eindbestemming is hier natuurlijk de River Kwai. Als je naar Thailand gaat moet je deze plek bezocht hebben.

Jerry vertelt in grote lijnen het verhaal hier achter.

Tijdens de tweede wereldoorlog wilden de Jappen al heel lang India veroveren, maar wilden dit over land doen, per trein en niet over zee, want dan was het verrassingseffect weg. Het enige probleem was dat er geen spoorlijn verbinding was van Singapore naar Birma. Deze moest dus “even” aangelegd worden. Hiermee begon de ellende voor veel mensen. Er werden 60.000 mensen krijgsgevangen genomen uit Australie, Engeland en Holland en nog eens 200.000 Thaise dwangarbeiders op dit helse karwei gezet en op 14 maanden tijd hebben zij het karwei van de aanleg van 415 kilometer spoorlijn (ook wel doden spoorweg genoemd) geklaard, maar helaas heeft het totaal zo'n 115.000 mensen hun leven gekost. Zeker bij de aanleg van de Hellfire pas, waarbij ze dwars door een berg moesten hakken met pikhouweels. Wandelend door het museum lees ik een uitspraak van een van de overlevenden: met een Jap achter je ga je je krachten te boven! Deze ene zin legt alles uit wat deze mensen hebben moeten doorstaan. Uiteindelijk zijn het de Thai geweest die dit project verraden hebben. Het antwoord van de tegenpartij is bekend, de spoorlijn werd plat gebombardeerd. Waaronder de Bridge over de River Kwai. Overigens heette de rivier toen anders, de Meklong rivier. Maar twee jaar na het uitbrengen van de film, waarbij de producenten de naam Kwai verzonnen hebben, is de naam officieel gewijzigd in River Kwai.

Voor het zover is bezoeken we na de lunch, welke we overigens in een prachtig onderhouden restaurant genieten, de grootste boeddha van Thailand: de Wat Muang. Deze boeddha is 95 meter hoog (vergelijkbaan met een gebouw van 37 verdiepingen)! En groot is hij…..wat een bouwwerk!

Er naast ligt een tuin waarin afgebeeld wordt hoe het er uit zal zien als je in de hel terecht zou komen nadat je een slecht leven hebt geleid. ?

Na een dik uur rijden arriveren we bij het museum wat ons iets meer moet vertellen over de geschiedenis van de river Kwai.

Echt mens onterend wat deze mensen hebben moeten doorstaan om deze spoorlijn tot een goed eind te brengen.

We rijden even door en komen bij een van de treinen die werkelijk over dit spoor gereden heeft. Vrij snel daarna zijn we bij de beroemde brug over de river Kwai.

Na een stukje de brug opgelopen te zijn, dineren we in een floating restaurant naast de brug.

De volgende morgen vertrekken we weer om 09.00 uur met de bus voor een paar excursies in de buurt:

Wij beginnen met de Hellfire pass. Ook hierbij is een klein museum waarin de geschiedenis rond de aanleg van deze pas nog eens verteld wordt. Hij dankt overigens zijn naam aan de fakkels waarmee de werkplek in de avond en nacht verlicht werd. De dwangarbeiders noemden dit daarom: het brand er als in de hel: “Hellfire”. Zeer indrukwekkend weer om hier doorheen te lopen, bedenkend wat het heeft gekost om dit te realiseren. Hierna worden we met de bus naar een restaurant gebracht waar we eerst lunchen. Na de lunch stappen we bij het tegenovergelegen stationnetje op de trein voor een half uur durend ritje op dit omstreden traject en eindigen bij het stationnetje net voor de trein het houten stellage opgaat wat dient aks overbrugging langs een bergwand. Volgens onze gids is deze niet zo solide meer en vind het niet verantwoord om nog een station verder te gaan. Eenmaal uitgestapt hebben we daar nog een fotomomentje en de mogelijkheid om naar een grot te lopen welke in die tijd dienst deed als schuilplaats én als ziekenhuis, waarvoor het natuurlijk een veilige plek was. Na hier nog wat rondgewandeld te hebben worden we weer netjes naar ons hotel vervoerd en hebben de rest van de middag ter vrije besteding.

Om 19.00 uur rijdt de bus weer voor om ons naar een restaurant te brengen voor ons laatste gezamenlijke diner, want Jerry vertrekt morgen vroeg alweer richting huis. Normaal vliegt hij van Bangkok terug naar Chiang Mai waar hij woont, maar in verband met het aankomende water en lichtjes feest kon hij geen vliegticket en geen trein ticket meer krijgen. Alleen nog een bus ticket voor morgen. Dus vertrekt hij morgen ochtend al.

Wij dineren weer in zo’n mooi drijvend restaurant vlak bij de beroemde brug.

Wij reizen morgen met Toon, onze Thaise gids verder naar Bangkok voor de laatste georganiseerde excursie voordat we om 17.00 uur op de trein naar het zuiden gezet worden.

Maar daarover (over) morgen meer.

Groetjes weer,

Paul en Lia